هر چه پیش آید خوش آید!؛
پارسال این موقع تقریباً مطمئن بودم که نمی‌خوام از کانادا برم و تصمیمم بر این بود که مایکروسافت رو بپیچونم ولی با گیر بچه‌ها (محسن و شاهین) آخر اومدم مصاحبه و حالا تقریباً ۸ ساعت دیگه باید سر کار باشم.
پ.ن.۱: چی فکر می‌کردم چی شد!
پ.ن.۲: چه می‌شود ما را؟
دعوا
بچه که بودم همیشه فکر می‌کردم هر دعوایی رو میشه با یه معذرت‌خواهی درست کرد و همه‌ی مشکل دنیا اینه که آدم گنده‌ها حاضر نیستن غرورشون رو زیر پا بذارن ولی خوب بچگیست و نادانی!؛
پ.ن.۱: همیشه از قهر متنفر بودم چون فرصت حرف زدن از آدم گرفته میشه
پ.ن.۲: گوش بدهکار از بزرگترین نعمت‌های دنیاست
