Leonard Cohen

خوب بود!

شروع کرد "Dance Me to the End of Love" چه اونجا که با

ادامه میداد "I'm Your Man" چه اونجا که با

چه اونجا که یکی از شعرهاشو دکلمه کرد و آخرش اینطور بود که

But you don’t need to hear me now
And every word I speak
It counts against me anyhow
A thousand kisses deep

چه اونجاهایی که هی با شادی و سرخوشی استیج رو ترک میکرد که مثلاً برنامه تموم شده و ملت دست میزدن و باز میومد و آهنگ بعدی رو میخوند (فکر کنم چهار بار این کار رو کرد؛ بعد باز بگین ایرانی ها بی جنبه هستن)

چه اونجایی که با یه آهنگ شاد[!] برنامه رو تموم کرد.

پ.ن.۱: [نتیجه اخلاقی:] شاد باشین!
پ.ن.۲: لازم به ذکر است که در راستای رفت و آمدهای انتهایی، همشهریهای ادمنتونی زیادی که فکر میکردن میتونن با زود پا شدن به اصطلاح زرنگی کنن و به شلوغی آخر کار نخورن اُس شدن.
پ.ن.۳: حس تعریف کردن راجع به جاهای دیگه برنامه نیست.
پ.ن.۴: اینم یه عکس هنری تر از استاد؛ هر چند که با عکس بالا خیلی بیشتر حال میکنم!؛

پ.ن.۵: واسه اینکه در حق اِبی اجحاف نشه شاید بعداً راجع به کنسرت اون هم یه چیزی بنویسم.
پ.ن.۶: یادم رفت بگم هر گونه برداشت عاشقانه از این پست شدیداً تقبیح میشه. بی جنبه ها!؛