آدم معمولی

کاش میتونستم از صافی نزاکت مانند یک آدم معمولی استفاده کنم

پ.ن.۱: اندیشه* صافی نزاکت بیانگر استفاده زبانی یک آدم معمولی در مقابل استفاده دریافتی یک آدم خوره از نزاکت است. بدین معنا که یک آدم معمولی در بیان الفاظ از نزاکت استفاده میکند تا کسی را نرنجاند ولی یک آدم خوره در دریافت الفاظ نزاکت به خرج میدهد تا رنجیده نشود.
پ.ن.۲: اینگونه استفاده به تجربه‌های افراد در زندگی نسبت داده شده است. بدین صورت که معمولاً به یک آدم معمولی گفته میشود که مراقب برخوردش باشد تا کسی را نرنجاند ولی به یک آدم خوره گفته میشود که کسی قصد خاصی از نحوه برخورد با او ندارد؛ پس رنجیده نشود.
پ.ن.۳: به نظر میرسد که این اندیشه میتواند موجب زودرنجتر شدن آدم معمولی و گستاختر شدن آدم خوره شود. لازم به ذکر است که آدم خوره تا لب به سخن نگشاید بسی فروتن مینماید.
پ.ن.۴: عریضه
پ.ن.۵: نقاشی از ساندویچ تنها

--؛
* ایده